Ма — юра нэ, ма — хурам нэ!
Тынәӈ аӈкиема
Ма — юра нэ, ма — хурам нэ!
Еӈк нюпаԓԓув сах ԓәматсум.
Хәԓум ләс хопты ма йирсум,
Хәԓум ләс хопты ма кирсум.
Хәԓум ләӈханщәп ихатсум.
Карты ләӈхаԓэт пуватсум.
Ма — юра нэ, ма — хурам нэ!
Хәԓум ләӈханщәп ԓәраӈ сый,
Карты ләӈхаԓы мараӈ сый
Ма щи хәԓантыяԓтэм,
Ма щи хәхԓаԓтыяԓтэм.
Ма — юра нэ, ма — хурам нэ!
Вэт вантәхаԓ картум кар
Маие картыԓатэмие.
Хәт вантәхаԓ картум кар
Маие тәтԓиԓатэмие.
Вўԓыен хәхԓум еӈки ӫшн,
Тащиен наврум кулы ӫшн
Ма — юра нэ, навраԓԓум!
Хурам нёрәм мўвиеман
Ма — хурам нэ, навраԓԓум!
И горда я, и красива!
Дорогой маме
И горда я, и красива!
Чёрный сах на мне искрится,
Белый сах на мне искрится.
Я поймаю трех оленей —
Серебром их шерсть лоснится,
Белым инеем дымится!
Запрягу я трёх оленей,
Запрягу, украшу шеи —
Где других найдешь быстрее!
Мчатся нарты, точно птицы, —
И горда я, и красива!
Как бубенчик бьётся, звонок!
Как у нарты полоз тонок!
И смеюсь я, как ребёнок, —
И горда я, и красива!
где олени шли гурьбою,
Следом снежной целиною
Я лечу, а за спиною
Вереница нарт за мною.
Целиною, целиною!
И горда я, и красива!
И не знаю я вольней
Тундры — родины моей!