Әй ашыҡтың, әсәй...
Әсәйемдән хәҙер олораҡмын ,
Байтаҡ инде унан уҙғанға,
Мин дә әле ҡарт түгелмен кеүек —
Үтә иртә әсәй ҡуҙғалған.
Сәфәр сыҡһа, гел ашығыр булды
Хатта беҙҙе күрә килгәндә,
Фани донъяларҙа үтер юлы
Ҡыҫҡа икәнлеген белгәндәй.
Биш балам, тип, биш бармағым ғына ,
Ауырта, тип, тешлә ҡайһыһын,
Иңдәренә алды әсәйебеҙ
Шатлығынан бикәр ҡайғыһын.
Иртә остоҡ тыуған оябыҙҙан,
Буш ҡалдырып ҡанат аҫтарын
Ул йылытҡан беҙҙе, ә беҙ уны —
Һиҙмәгәнбеҙ бергә саҡтарын.
Көтөп кенә торған икән һыуыҡ —
Бәреп ингән боҙло тындары,
Йәй уҙмаҫтан ҡыш та килә икән,
Ҡарҙар итеп һибеп моң-зарын.
Әй ашығыр инең, әсәй, юлға,
Вокзалдарға төшөп күп алдан.
...Ахыры, һине иртә килгән состав,
Билетыңа ҡарап-нитеп тормай,
Һуңғы юлға алып юғалған...
Әй ашыҡтың, әсәй...
Как ты спешила, мама...
Как ты спешила, мама, как спешила...
Уже твои года перевалила
Я возрастом, хотя и не стара:
Теперь тебе — как старшая сестра.
Когда ты нас проведать приезжала —
Не отходила, словно, от вокзала.
Как ведала откуда-то давно,
Что мало на земле отведено.
Нас пятеро — мы разные, как пальцы,
И тоже на планете постояльцы.
Прости, что одинаковую боль
Ты увозила нá сердце с собой.
Когда мы рано вдаль поулетали,
Крыла твои раскрытые опали.
А мы и не заметили спроста,
Что холодна под ними пустота.
Как малые птенцы, нетерпеливы,
Не знали, что морозы торопливы:
Ещё не облетели берега —
Уже ложатся горькие снега...
О времени летящем беспокоясь,
Всегда боялась опоздать на поезд.
Наверно, спешка раз и подвела —
Внимательно билета не прочла...
Как ты спешила, мама, как спешила...
