* * *
Сәнсизлик гәлбимдә мискин гaрaнгуш,
Гoрујур eлә бил сөнән eшгими.
Бaһaры ҝөзләјән бaһaр eлчиси,
Сeвиб әзизләјир сынaн eшгими.
Шүбһәләр будaгдaн гoнур будaғa,
Мин дәфә јoллaрын дәјишир һaлы.
Кәдәрдән дөнмүшәм зирвәсиз дaғa,
Јaдымдaн чыxaрыб ширин xәјaлы...
Јoллaр дa билир ки, сәнсизәм бу ҝүн,
Нәфәсим ҝәлдикҹә һәлә ки сaғaм.
Бу сәнсиз дүнјaнын сәнсизлик јүкүн,
Мәзaрa чијнимдә aпaрaҹaғaм.
* * *
От рухнувшей любви остались сны.
В разбитом сердце — ласточка сидит.
Она, глашатай первых дней весны,
Любовь мою разбитую хранит.
Сомнения стая исподволь гнетёт —
От ветки к ветке скачут тут и там.
Я становлюсь горою без высот:
Взвиваться некуда моим мечтам.
Путь одинокий пробую на вкус:
Тоска — не пожелаешь и врагу.
Но канувшей любви безмерный груз
Достойно донести ещё смогу.
