* * *
Қайран туған черим,
Сени кӧӧленмен, қайдейин?!
Меең пашқа черим чоқ, —
Сени ачынман, қайдейин?!
Тағларың аразында туғам,
Мында ойнаған черлерим.
Ол темнерим чӱрегимде,
Аны тутпан, қайдейин?!
Тағларыңны, чер қалбан,
Парчазын кӧрдим, пақ чӧрип.
Пожат-салған тағлардаң ӱчӱн
Ам ылғабан, қайдейин?!
Тилге ус, ишке ус
Чон-қалығым сағыжымға кирчалар.
Ам кижи чоқ аалардаң ӱчӱн
Мен сықтабан, қайдейин?!
Қайран туған черим,
Сен пайдаң аара моғапчаң черим.
Ээде да полза, пайыңны кӧр,
Мен ӱргӱнмен, қайдейин?!
* * *
Родина, образ твой
В сердце ношу — благой.
Как не любить тебя?
Нет у меня другой.
Высокогорный край.
Выгнулась даль дугой.
Я от горы одной
В гости ходил к другой.
Только редеет вид,
Памяти дорогой:
Срыта одна гора,
Долго ль стоять другой?
Люд в деревнях всегда
Был сам себе слугой.
Только одна беда
Следует за другой.
Родина — жизнь твою
Губит кошель тугой.
Но я люблю тебя —
Нет у меня другой.
