Үглөөгүүр
Үүр сайжа, гэр соомнай һаруул болошобо...
Үбсүү сэлин, залуугайхидаал, газаашаа гарахадам,
Хүйтэн амисхалаар намарай үглөө угтаба, —
Хюруу ехээр унашоо, нэбшэгэр саһандал.
Эндэ-тэндэ гудамжаар хэбтэһэн үнеэдэй
Энхэргэнээр үүгэнэхэнь дуулдаад, хүгжэм мэтэ...
Эжыдээ үнеэдынь һаалсадаг үхибүүн наһамни
Эжэлүүдгүй һанагдана. Үсэгэлдэр үнгэрһэн мэтэ...
Ээх!.. Урин мэдэрэлээр эжэл ханияа үгылжэ,
Эрэ буга урамдаад, ой соо сууряа татана.
Ойроо хүртөөгүй модод, шэрдүүлһэндэл, шарлажа,
Омог сэдьхэлдэ хүлеэгдээгүй гуниг түрүүлнэ.
Хүбүүгээ гарнууд дээрээ баатарай үргэһэндэл,
Хүбшэ хаданууд нараяа дэлхэйдээ бэлэглээ, —
Энхэрэлтэй дулаан элшэ гэрэлэйнь сасархада,
Энхэ байгаали толоржо, үзэсхэлэн шэнгеэр үзэгдөө...
Шэнэ гэрэйнгээ модо хайжа байбаб...
Шэнэһэн түглэдэ хэбэртэй — буу һүрэшэбэ.
Ай даа!.. Амитан хосорбо гээд һанахада,
Адхашана досоомни... адхашана досоом харлан...
Осеннее утро
Осеннее утро. Светло в моем доме.
Вышел, юн и бодр, как прежде
Навстречу холодному дыханию осени —
Это иней лежит пушистый, как снег.
Дома музыка — все. Даже мычание
Коров, разлегшихся на дороге повсюду.
Сколько в детстве доили вместе с матерями,
Звон струй о подойник остался во мне.
Слышу: доносится эхом из леса
Зов изюбра, потерявшего самку свою.
Воздух дрожит, как струна, от этой песни любви
И листья с деревьев осыпаются.
И солнце, новорожденного сына,
Вершина над собой подняла, как батора...
Собираюсь в лес готовить бревна
Для нового дома...
Вдруг выстрел раздался
Из лиственничной рощи.
Чья-то жизнь оборвалась.
И ночь в моем сердце...
