Сыныг үрәк
Үрәјим гәзәбли сөзләрдән сәнин
Гырылыб төкүлдү, ҝүзҝү тәк бирдән.
Нә гәдәр ҝүҹлүдүр зәрбә пислијин,
Анд ичирәм, ҝәлир о ҹәһәннәмдән.
Дөјүнтүсү үрәјимин азалды,
Парчалары јығмаға чалышырам.
Улдузлара онлар јанараг дөндү,
Парлаг тикәләрдән ишыгланырам.
Хасијјәтим хилас етди өлүмдән,
Дилимләри битишир үрәјимин.
Јараландым мән сәнин ҹәһәннәмдән,
Хошлајырам нәғмәләри ҹәннәтин.
Сыныг үрәјимлә мән данышырам,
Јадыма дүшәндә јаман кәлмәләр,
Дејирәм: «Демир ол, дәрддән дашырам,
Гырыланда меһрибан саф үрәкләр».
Разбитое сердце
Сердце разбили злобы твоей слова.
Вдребезги-брызги, словно зеркальный круг.
Силу удара выдержала едва,
Будто из ада он прилетел к нам вдруг.
Медленней сердце стало биться вдвойне,
Все же собрать пытаюсь его куски.
В звезды они превратились — светят мне
Днем и ночью — сверкающе высоки.
Твердый характер от смерти спас меня.
Видишь — куски срастаются в тишине.
Адом твоим горючим ранена я.
Только райские песни любезны мне.
Как же с разбитым сердцем выстоять нам,
Если горит от слов этих злобных грудь?
Всем говорю разбитым чистым сердцам:
Горя исполнясь, твердым железом будь.
