Күләгә йәки кем ағастарҙы урлаған
Ҡуян менән терпе тышта ҡар бәрешеп уйнай. Башҡа йәнлектәр саңғыла, санала шыуа. Кемдер тау башында таныш булмаған күләгәне күреп ҡала.
“Был ниндәй ҡурҡыныс бапаҡ!” — тип ҡысҡырып ебәрә. Йәнлектәр тау башына менергә һәм күләгәгә яҡын килергә ҡурҡа.
Ҡуян менән терпе алға сыға:
— Тәфтишселәр яңы эш аса! — ти етди Һумс. — Әйҙәгеҙ, коллега, урманды ла, йәнлектәрҙе лә ҡотҡарырға кәрәк. Һумс менән Вәтһин тауҙы урап юлға сыға.
Элементар, Вәтһин! Был нимәнеңдер күләгәһе бит! Ҡыш көнө күләгә оҙоная. Бапаҡ түгел дә ул, тейен балаһылыр, бәлки?!
Һумс менән Вәтһин тауҙың башына менһә, унда ҡар бабайы илап тора икән.
— Беҙҙең тылсымлы урманыбыҙҙа ағастар юғала башланы. Ә улар беҙҙе һалҡын елдәрҙән һаҡлай.
— Яңы эш асабыҙ, Һумс! — ти доктор Вәтһин.
Урманға юл тоталар, юғалған ағастарҙы эҙләйҙәр. Балта йәки бысҡы эҙҙәре бҡ. Ағастарҙы тамырҙары менән һурып алғандармы ни?!
Артабан барһалар, ни күрһендәр: урман эсе бып-бысраҡ, ҡыйланған.
Был тирәлә ағастар ҙа юҡ, ялан ғына ҡалған.
— Был бит элементар, Вәтһин! — тип шатлана Һумс.
— Юлбаҫарҙар бысратҡан урманды, шулаймы?
— Юҡ, Вәтһин, урманды тылсымлы йән эйәләре үҙҙәре быстратҡан, ә ағастар шуға түҙә алмай ҡаса башлағандар.
Һумс менән Вәтһин, тылсымлы йән эйәләрен йыйып алып, хәлде һөйләп биргән. Улар ныҡ оялған, ти. Шунда уҡ урманды таҙарта башлағандар. Икенсе көндө уҡ ағастар кире ҡайтҡан.
Тень, или Куда пропали деревья
Была зима. Заяц и ёжик играли в снежки. Другие лесные жители катались с горы на лыжах и санках. Вот неожиданно кто-то заметил тень на самой вершине.
— Ой-ой-ой, что это за чудище! — крикнула черепаха.
Звери испугались. Вперед вышли заяц и ёжик:
— Детективы открывают новое дело! — воскликнул Хумс. — Коллега, нужно спасти лес и его жителей.
И они пошли к вершине окружным путем.
— Ватхен, это же элементарно. Никакое это не чудище, а обычная полуденная тень, например бельчонка или медвежонка.
Когда Хумс и Ватхен поднялись на вершину горы, они увидели плачущего снеговика.
— В нашем волшебном лесу стали пропадать деревья, — объяснил тот. — А ведь они защищали нас от холодных ветров.
— Хумс, открываем новое дело?! — спросил доктор Ватхен.
Хумс согласился. Детективы исследовали место, где стоял волшебный лес, а теперь осталась голая степь. Не заметили ни следов пилы, ни следов топора и даже опилок не нашли. Неужели деревья вырвали с корнями? Вокруг лежали лишь огромные кучи мусора.
— Это же элементарно, Ватхен! — вдруг заявил Хумс.
— Браконьеры оставили за собой мусор, не так ли? — попытался угадать Ватхен.
— Нет! Волшебный лес испачкали сами его жители, поэтому деревья и убежали прочь, — ответил Хумс.
Хумс и Ватхен собрали лесных зверей и объяснили, что загрязнять лес нехорошо. Потом все вместе они убрали весь мусор. А счастливые деревья вернулись домой, и лес вырос заново.
