Алыптаах ахтылҕан
Мин эйиэхэ алыптаах ахтылҕаным
киэҥ киэлитигэр биэс Францияны ыйыстар
алгыстаах Сахабыт сирин
соҕотох тимир иннэ үүтүгэр эрэ батарда,
Мин эйиэхэ сырдык тапталым
бүрүүкээбит түүҥҥү халлааҥҥа
дьүкээбил уотунуу сандаарда...
Мин эйиэхэ магниттыы дьүккүһүүм
Дьааҥы хайаларын тобулу сүүрэн
тоҕус уон этиҥ тойугун түһэрдэ,
ирбэт тоҥҥо хас эмэ хос хам ылларбыт
түҥ былыргы вулканнары уһугуннарда,
туундараны туос тордуйалыы дьалкыппыт
аан талҕатын аҕыс хонукка сатыылатта!
Мин эйиэхэ аргыый сипсийэн
ый кэтэх сирэйиттэн ыытар ырыам,
кыһыҥҥы өһөхтөөх саһарҕаҕа
эн кулгааҕыҥ эминньэҕэр дьиэрэҥкэйдиир
илбиргэстээх кыһыл көмүс ытарҕа
аламай маҥан уоттаах тааһа буолан,
Мин холоруктуу ытыллар тыыммын уйар сүрэххэр
үйэ-саас тухары сир аргыһа — ый курдук эргийдин!
Сверхъестественная тоска
Моя сверхъестественная тоска по тебе,
беспредельная ширь, пяти Франциям равная,
благословенной земли якутской,
вместилась в одно лишь ушко́ игольное.
Моя просветлённая страсть к тебе
на ночном нахмуренном небосклоне
воссияла переливчатыми споло́хами…
Моя неотступная тяга к тебе
пробила насквозь хребты Верхоянские,
громогласьем душераздирающим разразилась,
разбудила вулканы первозданные
в глубине под толщей вечной мерзлоты,
как туесок, взметнула необозримую тундру
разбушевавшимся вихрем, ниспосланным в наказание!
Моя приглушенная песня к тебе
со стороны обратной Луны доносится,
чтоб осенней зарёй багряной
в мочках ушей твоих подрагивать
на весу украшением золотым
с камнем, приветливый свет лучащим.
Моя мятежная душа пусть вечно вращается,
как Земли неотступная спутница, в сердце твоём.
