Ысын
Ә мин — Ғаләм...
Миндә — сал йондоҙҙар,
Планеталар, Ҡояш һәм дә Ай,
Күсәрендә зыр әйләнгән ер мин,
Ҡатмарлы ла тәнем һәм ябай.
Мин — тәбиғәт,
Тауҙар, ҡарурмандар,
Шау сәскәле ялан-болондар,
Минең өҫтә ҡоштар оя ҡорған,
Сырҡырашып саба ҡолондар.
Мин — тарихмын...
Белгән-белмәгәнем
Яҙылып та ҡуйған ҡаныма,
Телем, динем, ғәзиз Ватаным да
Ҡанбабаның мираҫ заңынан.
Эскән һыуым — йән биреүсе зәмзәм,
Һулышымда — донъя һулышы,
Миндә яңы Ғаләм үҫеп килә
Яҙғы бөрө кеүек тулышып.
Ябай ғына бер ҡатынмын үҙем,
Ә һалынған күпме сер-тылсым.
Тыуыр балам өсөн — мин Ғаләммен,
Мин — бар донъя.
Ысын бит?!
Ысын!
Воистину
Я — небосвод
С путём-дорогой млечной.
На мне — планеты, Солнце и Луна.
Я — твердь земная, что вращаться вечно
Вокруг своей оси обречена.
Природа я,
Где частый лес теснится
Над речкою на скальном берегу.
Во мне птенцов высиживают птицы,
И жеребята скачут на лугу.
История —
Судьба моя и мера:
Издалека я слышу кровный зов.
Язык родной, Отечество и вера
Завещаны мне предками с азов...
Мне родники святые — словно метки,
Дышу с огромным миром наравне,
И новый космос медленно по клетке
Растёт весенней веткою во мне.
И, лишь земного, тёплого желая,
Я естеством, наверно, потому
Воистину — Вселенная живая
Грядущему ребёнку моему.
