* * *
Һары айҙың йөҙөн болот һыйпай,
Төнгә һыйынған был моңһоу ай.
Күккә ҡара, күпме йондоҙ-тәңкә
Төн түшендә баҙлай, йымылдай.
Ҡара хәтфә төндөң еләнендә
Мең-мең йондоҙ һүнә, ҡабына.
Мин мосафир ошо мәңгелектә
Менеп барған ғүмер тауына.
Күктәге ай, йәнемде шул арбай,
Йөрәк һағышына сыҙамай.
Йондоҙҙарын һипкән ҡара төнгә,
Һағышланып ҡарай тулған ай.
Төнгө бишегендә бәүелә лә,
Йоҡоларҙы алған алтын ай.
Күңел өшәнеүен аңлағандай,
Төндө өткән ҡышҡы һалҡын ай.
Һары айҙың йөҙөн болот һыйпай,
Һаран нуры йәнгә им төҫлө.
Ҡараңғылыҡ Ерҙә ваҡытлыса...
Иртәгәһен тыуыр таң көслө.
* * *
Жёлтый лик над облаком пречистым —
Полнолунье. Золото парчи.
Расплескалось звёздное монисто
На груди раскидистой ночи.
Чёрный угль... на бархатном зиляне
Блещут и мерцают светляки...
Я лишь путник в странном мирозданье,
Вверх иду, смотря из-под руки.
Ты, луна, меня приворожила...
Ты, душа, не миришься с тоской
В чёрном небе росписью унылой:
«Ничего не вечно под луной».
Далеко — в небесной колыбели
Ты, что сна лишила на года...
Дни мои ещё не отболели,
И в груди — ночные холода.
Жёлтый лик над облаком пречистым.
Скудный луч отрадой мне, порой.
Знаю, радость на Земле случится...
Может, завтра — с утренней зарёй.
