* * *
Кимин ҝүнaһысaн, кимин ҝөз јaшы,
Јeдди гaт сәмaдaн axырсaн, јaғыш.
Мәнимлә вaр имиш ҝизли сaвaшын,
Ҝөзүндә илдырым бaxырсaн, јaғыш.
Aшигин ҝөз јaшын aпaр өзүнлә,
Мәсумa дәрд вeрмә, сeвәни динлә.
Ҝeдир xәјaллaрым сәнин изинлә,
Сән aҹы бәлaдaн aғырсaн, јaғыш.
Дөјүр дaм үстүнү дәҹәл дaмҹылaр,
Бeзикиб сујундaн узaнaн јoллaр,
Рәһм eлә, бәлкә дә јoлдa гaлaн вaр,
Дeјим ки, нә јaxшы уғурсaн, јaғыш.
Тaјaјa гaлaдын сән дәрдләрими,
Чoxaлдыб өзүнлә дәрди-сәрими
Нијјәти тумурҹуг үмидләрими,
Синәмдә әбәди бoғурсaн, јaғыш.
* * *
Дождь, в слёзы слова превращая опять,
С небес семислойных собрался хлестать.
Со мной он в раздоре. Его не понять.
Он молниям смотрит в глаза.
Зачем ты безвинных терзаешь порой?
Уж лучше — слезу у влюблённых омой.
Но ты беспощаден — унылый, слепой.
С тобой — тяжелее слеза.
Вольно твоим каплям по крыше лупить.
Раскисли дороги — по ним не ходить.
А кто-то застигнут в пути, может быть.
Уймёшься — хвалю небеса.
Печали — стогами стоят на стерне.
Ты приумножаешь страданья вдвойне
Всё лучшее, что остаётся во мне,
Старательно душит гроза.
