Musiqisi ürəklərə süzülən bəstəkar
Bizim onunla tanışlığımız, 2012 ci ilin sonlarına təsadüf edir. 2011 də yalanlarla rastlaşdığıma görə, poeziya dünyamın qapısını bağladım. 2012 ci ilin noyabrında özümə odnaklassnin sosial şəbəkədə səhifə açdım və o səhifəyə "Dərbəndli şairə" adı verdim. Həmin səhifəni açan kimi, "Elmir Mədətoğlu Bəstəkar" adı ilə mənə dostluğ gəldi, qəbul etdim. Onun mənə salamdan sonra verdiyi ilk sual bu oldu, siz Zeynəb Dərbəndlini tanıyırsınız? Mən də bu məni hardan tanıyır deyə bloka atdım. Aradan iki gün keçdi ayrı bir səhifədən mənə yazdı ki, xanım məndə onun "Ömür karvanı" adlı kitabı var, xaiş edirəm tanıyırsınızsa mənə deyin. Mən onun səhifəsini blokdan çıxardım, ona Zeynəbin özüm olduğunu söylədim. O mənə inanmadı, mənə bir mövzu yazdı, dediki bu mövzoya şeir yaza bilərsiz? Onun özü ilə yazışa-yazışa o şeiri yazdım. Nömrəsini göndərdi zəng etdik, danışdıq. Nəhayət mən onun pis bir niyyəti olmadığını anladım. Ondan sonra 80 şeirimə mahnı bəstələndi, dostluğumuz da davam edir.
Elmir Mədətoğlu yüzdən çox şairlə çalışır, musiqiləri könüllərə yol tapa bilib. Həm lirika da, həm vətənpərvər mövzuda yüzlərlə mahnılar yazıb. Azərbaycanın və Dağıstanın tanınmış müğənniləri onun bəstələdiyi mahnıları ifa edirlər. Elmir artıq tanınan və sevilən bəstəkardır. Özü Azərbaycanın dilbər güşəsi Astara rayonunun Siyəkü kəndində dünyaya gəlib, elə orda da yaşayır. Müəllim psixolog vəzifəsundə çalışır, amma ürəyinin telləri ilə musiqi çalır. Azərbaycan musiqi dünyasına musiqisi ilə öz dəsdixətti qoyub. Elmir Mədətoğlu, haqsızlığlarlar da az görməyib, buna baxmayaraq ürəyi saf və kimsəni incitməyən və bağışlamağı bacaran insandır. Yaratdığı hər bir əsər, musiqi dünyasında öz yerini tapır.
Elmir ailəlidir, iki övladı var. Naringi bağı var, il boyu ora qulluğ edir. Bəzən ondan soruşanda, sən bağda çalırşarkən bu musiqiləri necə bəstələməyə vaxt tapırsan? Deyir elə o bağ məni bəstəkar edib, quşların səsi, ağacların şırıltısı. Yəni mən ən çox beynimlə çalışıram, musiqi beynin dərinliyindən süzülür. Elmir Mədətoğlu, bugün həm Azərbaycanda, həm Dağıstanda, həm də Türkiyədə tanınan və sevilən bəstəkardır. Onun bəstələdiyi musiqidən özü həzz almasa, onu müğənniyə vermir.
Onunla bir dəfə nənələr grupunu görməyə getdik, nənələr Lənkoranın kəndlərinin birində yaşayırdı. Həmin gün nənələrinin bir neçəsinin evinə getdik, heç biri evdə olmadı. Lap yorulduq, axırda son gəldiyimiz evdəki nənənin harda olduğunu soruşduq. Dedilər nənələr hamı yas yerinə gedib, Elmir dərhal sual verdi ki. Nənələr yasda da oxuyurlar? Nənənin evindəki qız deyir, yox sadəcə başsağlığına gediblər. O gün elə hey gülmüşdük , bu maraqlı hadisəni də belə yaşadıq.
Elmirlə söhbət zamanı o deyir ki, mənim ən böyük qazancım, xalqımın az da olsa mənə olan sdvgisidir. Sənətkarın varı, dövləti onun yaratdığı əsərlər, mahnılardır.
Ürəyi musiqi ilə döyünən, atdığı addımlarda musiqi notu axtaran bu insanın. Hər bir bəstəsi, ürəklərin dərinliyinə həkk ola bilir. O elə bir fitri isdedada malikdir ki, ona Allah vergisi də demək olar.
Hamı bilir ki, mən həm şair həm müğənniyəm. Öz sözlərimə və başqa şairlərin sözlərinə də mahnılar ifa edirəm. Bir dəfə Elmir mənim üçün mahnı hazırlamışdı və mən Bakıya gedirdim, yolda idim. Çatan kimi məni qarşıladı və dedi ki, mahnı hazırdır studiyaya səsyazmaya gedirik. Dedim Elmir, mən hələ mahninin musiqisi ilə tanış deyiləm. Sözlər özümün olsa da tam bilmirəm. Yox, Elmir dedi studiyada vaxt yazmışam getməliyik. Getdik studiyaya, qapıdan girən kimi dedi keç mahnını oxu. Dedim Elmir vallah hələ musiqi ilə tanış deyiləm, demək olar məni heç dinləmədi. Mahnını oxudum, bilmirəm necə oldusa, yo qorxudanmı, ya necə mahnı möhtəşəm alındı. Onun bəzən belə işləri də olur, əsil sənət adamıdır belə olmalıdır. Onunla bu cür hadisələrimiz az deyil, bir yazıda hamısını çatdırmaq mümkün deyil. Amma yenə də, mənim üçün xoşdur. Həmişə yeniliklər axtarışında olan dəyərli bəstəkara uğurlar diləyirəm.
Композитор, чья музыка трогает сердца
В 2011 году я хлопнула дверью поэтического сообщества, потому что увидела там много лжи. В ноябре 2012 года, когда я открыла страницу в социальной сети «Одноклассники», назвав ее «Поэтесса из Дербента», ко мне попросился в друзья «Композитор Элмир Мадатоглы». Первый его вопрос после приветствия был: «Знаете ли вы поэтессу Зейнаб Дербентли?» Мне стало настолько не по себе — откуда он меня знает? — что я тут же его заблокировала.
Через два дня незнакомец написал мне с другой страницы: «У Дербентли есть книга стихов “Караван жизни”, скажите, пожалуйста, знаете ли вы ее?» Я разблокировала его страницу и призналась, что эта самая Зейнаб я и есть.
Композитор, решив проверить меня, попросил написать стихотворение на определенную тему.
После того как я быстро, пока мы с ним переписывались, написала нужное стихотворение, он прислал мне номер своего телефона и мы поговорили. Так я поняла, что его можно не опасаться. Мы стали друзьями.
Композитор Мадатоглы написал 80 песен на мои стихи, и наша дружба продолжается.
Элмир работает более чем с сотней поэтов, его музыка способна проникнуть в сердце человека. Он написал сотни песен — как лирических, так и патриотических. Его композиции исполняют известные певцы Азербайджана и Дагестана.
Мадатоглы родился и живет в чудесном районе Азербайджана — в селе Сияку Астаринского района. Работает педагогом-психологом, но струны его сердца звенят, постоянно наигрывая новые мелодии.
Элмир Мадатоглы успел вписать свое слово в музыкальные страницы Родины. Он видел много несправедливости в этой жизни, но, как человек, чистый сердцем, никого не обижает и умеет прощать. И каждое его произведение находит достойное место в мире музыки.
Элмир женат, у него двое детей и мандариновый сад, в котором он работает круглый год.
Иногда мы спрашиваем у него: «Как ты находишь время сочинять эти песни в саду?» «Этот сад и сделал меня композитором. Пение птиц, шелест деревьев. Я просто слушаю то, что звучит у меня в голове. Музыка пробивается наружу из глубины души», — отвечает он.
Элмир сегодня — известный и всеми любимый композитор в Азербайджане, Дагестане и Турции. Пока новая мелодия не тронет его собственную душу, он никому ее не предлагает. Однажды мы с Элмиром поехали в село Ленкоран, где живет группа бабушек, исполняющих частушки. Обошли их дома, но ни одну из старушек не застали. В самом последнем доме нам сказали, что все бабушки отправились на похороны. Элмир резко спросил: «Они что, и на похоронах тоже поют?» Девочка, оставшаяся одна в доме бабули, ответила: «Нет, они соболезновать пошли». И мы все долго смеялись.
Элмир любит повторять, что самая главная его выгода и награда — это любовь к нему его народа, что богатство человека культуры — это его произведения и песни.
Его сердце бьется музыкой, совершенствуя каждую композицию. Он обладает таким талантом, который можно назвать божьим даром.
Всем у нас известно, что я не только поэт, но и певица. Я пою песни на свои слова и слова других поэтов. Однажды Элмир подготовил для меня песню, но день был тяжелый, я провела его в дороге. Ездила в Баку. Встретив меня, он сказал, что песня уже готова и мы идем в студию для записи.
Я стала отнекиваться: «Музыку песни еще не знаю, слов не помню наизусть, хотя они и мои собственные». Но Элмир настаивал — время для записи назначено, нужно идти в студию. Мы вошли студию звукозаписи, и он сказал: «Иди, спой песню». Сколько я ни отказывалась, композитор меня словно не слышал. И я спела песню. Не знаю, от страха ли, но запись получилась отличной. Иногда бывает и так. Подобных любопытных случаев в нашей совместной работе было много, вспомнить все сейчас невозможно. Но мне приятно вспоминать их.
Элмир Мадатоглы — настоящий человек искусства. И я желаю огромных успехов этому композитору, всегда ищущему новое.
