Тыл
Этэллэр: «Аан бастаан Таҥара
Тылы дьэ мындырдаан айбыта».
Ол аата кэнники айбыта
Тыл күүһүн иһигэр киирдэҕэ...
Сөҕөбүн: сир үрдүн бааһырда
Олорор дьон-норуот саҥата
Айыахха, дьайыахха диэтэххэ
Арааһа, ахсаана элбэҕэ!
Таҥара да иэһээн эрдэҕэ.
Эрэйтэн үөскэппит бэлэҕэ
Күдэҥҥэ ыһыллар түгэнэ
Кинини да кыынньыыр буоллаҕа.
Ол иһин — тыл иһин эстэҕэ
Улуугун, кыраҕын диэбэккэ,
Умнубут тылларын кытары
Уоттарын сабыта туттаҕа.
Киһи да ол курдук — кэскилэ.
Бэйэтин тылыттан матара,
Абырыах, арчылыах таҥара
Хараҕын далыттан тахсара.
Сайдыаҕыҥ, сахалаар, барҕара
Тыл аптаах күүһүгэр тирэнэ,
Таҥара күндүлээх бэлэҕэ
Биһиэхэ тыыннааҕар махтана.
Слово
Говорят: «Вначале было Слово».
Значит, всё, что создано потом,
Всё, что видим мы сейчас кругом,
Стало тем, что повелело Слово.
Мы живём, земле наносим раны,
Тьма живущих нас и говор разный,
Всяк народ хотел бы лучше жить.
Как же трудно это сотворить!
Может, даже мстит Господь порою,
Видя: то, что в муках Он творил,
Человек взрывает, рушит, роет
Так, что видеть просто нету сил!
И за слово Он уничтожает,
За язык — любой народ убьёт,
Молча — пламя жизни умирает,
С языком забытым гаснет род.
То же с человеком будет, кстати,
Всё в Господней держится руке,
Если человек язык утратил,
Жизнь его висит на волоске.
Пусть же наша жизнь, Саха, продлится,
Дан язык волшебный нам не зря,
Будем же беречь его стремиться,
Господа за всё благодаря.
