* * *
Сӗм вăрман варринче тăрăхла шур сӗтел,
Ик айккин — тăхлачсем, хăтасем...
...Ку енче — сарăях, ылтăнах та хӗвел,
Леш енче авалхи сăнарсем.
Пыл сăри юхнăçем тухату сăмахсем
Юхтараççӗ сӗтел хушшинче:
Эп пӗлмен сăмахсем, эп илтмен сăмахсем
Илтӗнеççӗ кунта леш енчен.
Хăналанăр кăна, ан чӗнсемӗр мана,
Ӗлӗкхи хăнасем, эп халех пырас çук.
Сар хӗвелӗн çути кунта çеç курăнать,
Леш енче — ун çути те, ăшши те çук.
Ик тӗнче чиккине уйăрасчӗ. Текех
Курас марччӗ тахçан вилнисен ӗçкине...
...Пурăнатпăр çапла. Ӗмӗр вăрăм пекех.
Пӗлсе тăнă çинчех ӗмӗрсем кӗскине.
* * *
В тёмной чаще стол скатертью белой накрыт,
все в застолье друг другу роднёю.
На моей стороне — солнце мир золотит,
тени предков пируют со мною.
Светлым пивом медовым наполнен бокал.
Жадно слушаю речь колдовскую.
Через стол те слова, что ещё не слыхал,
с их тащу стороны на другую.
Я люблю вас, но не торопите пока.
Духи предков, мне к вам ещё рано.
Жизнь при солнечном свете покамест сладка —
слаще холода, мрака, тумана.
Грань меж наших миров различить бы подчас —
впредь бежать от подобного вздора.
Вот живём, будто вечность у нас про запас,
а ведь скоро. Так, Господи, скоро.
