Хабарай хѳѳрэлдѳѳн
Һалхин үлеэнэ ааляар
Һаршаганан дуулдана элеэр,
Хангай тайгын үлхѳѳ модод
Хабарай хѳѳрэлдѳѳе шагнанад
Хүгшэржэ мохитошоһон һалхин
Хүнгэрэг саһаяа тараан,
Харгын захаар суглуулан,
Хамбышадай зам хаанад.
Хабарай наран шангаржа,
Хүрьһэтэ газараа хайлуулна.
Хайлаһан саһан һайрмагтажа,
Хабарнай зунтаяа хѳѳрэлдэнэ.
Хѳѳрэлдѳѳнэй һабагша таһалан,
Хүйтэн мүндэрѳѳр хайнагтан,
Хабарай һалхин эшхэрнэ,
Хайра гамгүйгѳѳр үлеэнэ.
Хабарай хѳѳрэлдѳѳн юун тухайб,
Жэлэй ээлжээн — дүрбэн сагай,
Жэнхэни нажар, зун тухай,
Хээрын ногооной шэмэ тухай...
Үбэлдѳѳ эсэһэн тэнгэри
Үнгэтэ хүхэ зүһэ шэгээ,
Үглѳѳгүүр тээшэ элирүүлэн,
Үдэртѳѳ зүүдхэлээ зүүнэ.
Хабарай хѳѳрэлдѳѳнэй домогынь —
Хуураа татаһан үльгэршэн.
Үлгын дуунай аялга хүгжэмынь —
Утаһан жэмбүүртэй лимбэшэн
Газарнай гэдээд хүгжэмдэжэ,
Гүлгэтэй үшѳѳһэеэ хиисхүүлнэ.
Тэнгэриин үүлэд сагааржа,
Тамаран огторгойдоо амарна.
Залаата ургынууд добоороо
Задаран, хүхэрэн сэнхирлээ,
Шугы соо мойһод сэсэглээ,
Шубуудай зада эхилээ.
Хабарай хѳѳрэлдѳѳн юун тухайб,
Хайлан хайнагтаһан саһан тухай,
Дунгяа гэрэлтэй зун тухай,
Дууран ногоорһон тала тухай...
Весенний разговор
Ветер утих меж сугробов,
Солнце восходит в зенит.
И разговор у дороги
Между деревьев стоит.
Время пришло, воздух синий
Слушают песнь-разговор.
Музыка жизни, стихии
К небу струится меж гор.
И просыпаясь подснежник
Миру являет цветочки.
Радует цвет этот нежный
Вербы пушистые почки.
К нам посылают приветы,
Это — весенняя сказка.
Птицы щебечут про лето,
В воздухе звоны и краски!
Время летит безудержно,
Всё изменяя в округе:
Краски, тона и одежды,
Злится зима на подругу.
Нить разговора сурова:
Ветер как иглы пронзает...
Солнце же снова и снова
Землю теплом согревает.
Реки проснулись и лужи
Плачут растаявшим снегом.
Чем же весна будет хуже?
Степь в ожидании под небом.
Ждет обновления природа
Хочет цвести и смеяться.
Разные циклы и годы,
Как им приятно меняться!
