* * *
Шаҡылдайҙар тештәр... Тик ҡорос ныҡ,
Тоҙаҡ тимерлектә сыныҡҡан.
Тәпәйҙәрҙән алһыу ҡан һарҡыла,
Бүре тыпырсынмай, талсыҡҡан.
Йыртҡыс күҙҙәрендә ялбарыу юҡ,
Ул эт түгел ҡойроҡ болғарға.
Азатлыҡтың хаҡҡынаһы ҡиммәт.
Бүре ҡарҙы ҡанға һуғарған...
Ыржайғандар тештәр, өҙгөләргә әҙер,
Яҡынлайым бүре янына.
Кейеклек тә бүре һөтө менән
Һеңгән уның азат аңына.
Бүре күҙҙәрендә мәрхәмәт юҡ,
Тик рәнйеү бар, аңлы был кейек.
Һәр йәнгә лә тыумышынан алып
Йән иреге ерҙә иң бөйөк.
Ирек бүләк итәм, бүре азат.
Дөм ҡаранғы ҡара урманда.
Тоҙаҡланған күңелемде һөйрәп,
Китеп барам әле урамдан.
* * *
Кроша́тся зубы... Тщетно. — Сталь крепка.
Закалкой мечен в кузнице капкан.
Алеет кровь на лапах вожака.
Его связал отчаянья аркан.
В глазах у зверя не сыскать мольбы...
Оставьте псам — вилять хвостом врагу.
Свободы дань одна у голытьбы —
Кровавый след на искристом снегу.
Желты клыки. Грозит бедою пасть.
Меня встречает яростный оскал.
О, волчий дух! О, дикой воли страсть!
Что с молоком волчицы он всосал.
От этих глаз пощады не видать.
В них гордый ум, он от неволи злей...
Любой душе — свободы благодать
Всего превыше будет на земле.
Бери её, неси, коль по плечу,
Через глухой, нехоженый урман...
И я бреду и душу волочу,
Попавшую ко Времени в капкан.
