* * *
Яҙғы буран өс көн өс төн тетте,
Аҡ донъялай ине хистәр ҙә.
Саф һөйөүҙе йәнә ерләгәндәй
Был буранлы оҙон кистәрҙә.
Беҙҙең һөйөү яҙғы бурандарҙа
Өйөрөлөп яуған ҡар ине.
Хисебеҙҙән тындар алыу ауыр,
Тик мин, тик һин генә бар ине.
Ваҡыт... минут, секунд... Йөрәк тибә,
Араларҙа упҡын... ҡул һуҙам.
Йөрәк яраһына ҡан һауҙырып,
Йәнә буран, йәнә ҡар туҙа.
Ваҡытлыса донъя... Яҙғы буран...
Яҙ ташлай ул шулай ярһыуын.
Әрнеүҙәрҙең ярһыу ташҡындарын
Йыуыр әле иң саф ҡар һыуы.
Тынған бурандарҙан ҡар диңгеҙе
Ҡояш һулышынан асылыр.
Ярһыу яҙҙа беҙҙең йөрәктәрҙең
Уртаҡ моңдо аңлар сағылыр.
* * *
Акман-токман* три ночи и три дня
Скрывал от нас с тобою белый свет...
И вновь, любовь, я хороню тебя,
Ночной позёмкой замело твой след.
Любовь былая — мартовский буран,
Мы две снежинки, взятых в круговерть.
Нельзя дышать, в глазах сплошной туман
Лишь ты и я... нам друг без друга — смерть.
О Время... миг и вечность... Сердца бой
Меж нами пропасть и смятенье рук.
Я сердце вырву из груди больной...
Опять буран, и снег стеной вокруг.
Всё преходяще... Мартовский буран...
Весна ломает ненавистный лёд,
И половодьем боль душевных ран
Излечится моя, и стон замрёт.
Дыханьем солнца снежные поля
Растопятся и скатятся волной,
И песней ты ко мне, любовь моя,
Вернёшься лучезарною весной.
* Акман-токман — название мартовского бурана.
