* * *
Һин һағындың микән мине,
Ә мин бына ныҡ, ныҡ, ныҡ.
Күптән аулаҡ булғаны юҡ,
Күптән яңғыҙ ҡалманыҡ.
Онотоп бөтә донъяны
Икәүҙән-икәү генә
Булырбыҙ, тип ышандыраң,
Мин сабыр ғына күнәм.
Иртән юҡ һин, кис тә юҡһың,
Ә көндөҙ донъя — баҙар.
Ҡасан ғына икәү ҡалып
Аулаҡлау икән яҙыр?
Һин һағындың микән мине,
Ә мин бына ныҡ, ныҡ, ныҡ.
Һинең тыныңа һыуһаным,
Һин миңә мәңге танһыҡ.
Көтәһеңме, һағынаңмы?
Мин өҙөләм ныҡ, ныҡ, ныҡ!
Ҡуйыныңа тартып алсы
Шау-шыуҙан мине тынлыҡ.
* * *
Соскучился ли ты по мне?
А я вот очень-очень-очень.
Здесь — ожиданье между строчек
Свидания наедине.
Пообещал: лишь ты и я,
Забудем обо всем на свете.
Смирилась, зная — слов на ветер
Ты не бросаешь. Ведь не зря?
Вся обратилась в слух, но нет —
Жизнь день за днем шумит базаром.
Жду как спасительного дара
Желанной встречи тет-а-тет.
Хочу прервать безумный бег,
Твое дыхание пригубить,
Не лечит время. Время губит.
Не доскучаться по тебе.
Мы жаждою истомлены.
Я рвусь к тебе душой и телом.
Так обними меня всецело,
Покой блаженной тишины.
