Сәғәт
Хикәйә
— Ҡартатай, ҡартатай!!! — тип Йәмил өйгә йүгереп килеп инде.
— Әү, улым, ни булды һиңә?
— Ҡартатай, бөгөн беҙҙе мәктәптә хәтәр нәмәгә өйрәттеләр.
— Ә нимәгә өйрәттеләр?
— Сәғәтте белергә.
— Бик яҡшы, һин улым хәҙер дәрескә үҙең сәғәткә ҡарап йөрөйһөң инде.
— Әйе, ҡартатай, сәғәткә ҡарап йөрөрмөндә ул. Тик…
— Ниңә, тик?
— Мин бер нәмәһен аңламаным.
— Ә нимәһен аңламаның, улым?
— Унда сәғәт телдәре өсәү.
— Әйе.
— Ә нишләп берәүһе шәп йүгерә, икенсеһе уртаса, ә өсөнсөһө бигерәк ығыш, шылмай тиерлек. Ниңә улай ул?
— Улым, сәғәт — ул бер татыу ғаилә. Шәп йүгергәне ул секунд, уртансыһы — минут, ә аҙаҡҡыһы — сәғәт. Секунды бигерәк шаян ул, һинең һымаҡ йүгерә лә уйнай. Ә минуты тыныс, әммә тырыш, атайың һымаҡ. Ул секундтың шатлығын күреп, сәғәтте йәшәтер өсөн тырышып эшләй. Ығышы ул мин, ҡартлас ҡартатайың. Ейәнемдең йүгереүенә ҡыуанып, улымдың тырышлығын күреп йәшәйем, хәрәкәт итәм.
— Ә мин һәр саҡ секунд буламмы?
— Юҡ, улым, берәй ҡасан ваҡыт килер, сәғәт телдәре туҡтар шул саҡ. Атайың сәғәт, һин минут, ә һинең улың секунд булыр.
— Ә унан һуң мин сәғәт буламмы?
— Әйе, улым, бик аҡыллы сәғәт теле булырһың.
Горизонт
Ямиль залез на вершину горы Сейалетау, огляделся и произнёс:
— Дедушка, а что находится за вершиной горы напротив?
— Сынок, и на вершине горы, и за нею расположился горизонт.
— А за горизонтом?
— Снова горизонт.
— Как же так? Что такое горизонт, дедушка?
— Горизонт — это видимая часть земного края.
— А разве у земли есть край?
— Нет, сынок. Земля — это шар.
— Как Солнце и Луна?
— Да.
— Дедушка, а куда девается Солнце ночью?
— Проходит за горизонт, на другую сторону Земли и уступает место Луне.
Немного подумав, Ямиль сказал:
— Дедушка, Луна и Солнце всегда живут врозь?
— Нет, сынок. Они всегда вместе с Землей.
— Как это? — ничего не понял Ямиль.
— Солнце, Луна, Земля — это дружная семья. Земля — это маленький ребёнок, лежащий в колыбели. Солнце — это нежная мать. Чтобы дать жизнь и согреть Землю, она каждый день даёт свое тепло и нежность. А Луна — это отец. Он сторожит сон и отдых ребёнка-Земли и матери-Солнца.
— Дедушка, так интересно, — удивился Ямиль. — Я люблю и Землю, и Луну, и Солнце, и маму с папой, и тебя с бабушкой.
Дедушка обнял Ямиля:
— Сынок, и я люблю вас всех!
Ямиль прильнул к груди дедушки, а дедушка посмотрел сквозь горизонт и улыбнулся.
