Тысячи
литературных
произведений на69языках
народов РФ

Горизонт

Автор:
Тимур Рахматуллин
Перевод:
Тамара Искандерия

Сәғәт 
Хикәйә 
 
— Ҡартатай, ҡартатай!!! — тип Йәмил өйгә йүгереп килеп инде. 

— Әү, улым, ни булды һиңә? 

— Ҡартатай, бөгөн беҙҙе мәктәптә хәтәр нәмәгә өйрәттеләр. 

— Ә нимәгә өйрәттеләр? 

— Сәғәтте белергә. 

— Бик яҡшы, һин улым хәҙер дәрескә үҙең сәғәткә ҡарап йөрөйһөң инде.  

— Әйе, ҡартатай, сәғәткә ҡарап йөрөрмөндә ул. Тик… 

— Ниңә, тик? 

— Мин бер нәмәһен аңламаным. 

— Ә нимәһен аңламаның, улым? 

— Унда сәғәт телдәре өсәү. 

— Әйе. 

— Ә нишләп берәүһе шәп йүгерә, икенсеһе уртаса, ә өсөнсөһө бигерәк ығыш, шылмай тиерлек. Ниңә улай ул? 

— Улым, сәғәт — ул бер татыу ғаилә. Шәп йүгергәне ул секунд, уртансыһы — минут, ә аҙаҡҡыһы — сәғәт. Секунды бигерәк шаян ул, һинең һымаҡ йүгерә лә уйнай. Ә минуты тыныс, әммә тырыш, атайың һымаҡ. Ул секундтың шатлығын күреп, сәғәтте йәшәтер өсөн тырышып эшләй. Ығышы ул мин, ҡартлас ҡартатайың. Ейәнемдең йүгереүенә ҡыуанып, улымдың тырышлығын күреп йәшәйем, хәрәкәт итәм.  

— Ә мин һәр саҡ секунд буламмы? 

— Юҡ, улым, берәй ҡасан ваҡыт килер, сәғәт телдәре туҡтар шул саҡ. Атайың сәғәт, һин минут, ә һинең улың секунд булыр.  

— Ә унан һуң мин сәғәт буламмы? 

— Әйе, улым, бик аҡыллы сәғәт теле булырһың.  

Горизонт

 

Ямиль залез на вершину горы Сейалетау, огляделся и произнёс:

— Дедушка, а что находится за вершиной горы напротив?

— Сынок, и на вершине горы, и за нею расположился горизонт.

— А за горизонтом?

— Снова горизонт.

— Как же так? Что такое горизонт, дедушка?

— Горизонт — это видимая часть земного края.

— А разве у земли есть край?

— Нет, сынок. Земля — это шар.

— Как Солнце и Луна?

— Да.

— Дедушка, а куда девается Солнце ночью?

— Проходит за горизонт, на другую сторону Земли и уступает место Луне.

Немного подумав, Ямиль сказал:

 — Дедушка, Луна и Солнце всегда живут врозь?

— Нет, сынок. Они всегда вместе с Землей.

— Как это? — ничего не понял Ямиль.

— Солнце, Луна, Земля — это дружная семья. Земля — это маленький ребёнок, лежащий в колыбели. Солнце — это нежная мать. Чтобы дать жизнь и согреть Землю, она каждый день даёт свое тепло и нежность. А Луна — это отец. Он сторожит сон и отдых ребёнка-Земли и матери-Солнца.

— Дедушка, так интересно, — удивился Ямиль. — Я люблю и Землю, и Луну, и Солнце, и маму с папой, и тебя с бабушкой.

Дедушка обнял Ямиля:

— Сынок, и я люблю вас всех!

Ямиль прильнул к груди дедушки, а дедушка посмотрел сквозь горизонт и улыбнулся.

Рейтинг@Mail.ru