* * *
Мәнә мәзaрлaрын сүкуту бәсдир,
Бу фaни дүнјaдaн ниҝaрaнaм мән.
Әбәсдир бу кәдәр, бу гәм әбәсдир,
Илaһи нә умур aҹиз бәндәдән?
Гәлбимә од вурaн гaрдaш мәзaры,
Гaрaдaш нә етди? Гaрa дaш нәдир?
Әјәр јохундурсa нaмусун, aрын,
Aнлaјa билмәзсән сән гaрдaш нәдир.
Мүсибәт бaшымa әләниб мәним,
Мәзaрлaр ичиндә чaшыб гaлмышaм.
Титрәјир јaрпaг тәк бурдa бәдәним,
Кичик гaрдaш ҝедиб, мәнсә гaлмышaм...
Илaһи ким јaзыб бу гaнунлaры,
Aмaнсыз иш ҝөрән о фәләкдирми?
Чохaлыр дүнјaнын гәбиристaнлaры,
Мискин Гәрибсәсин гәмләри кими...
* * *
По мне — надёжней тишина погоста,
А не сомнительная радость дня.
Грусть — душу полонившая короста.
Но что Всевышний хочет от меня?
На сердце запеклась могила брата:
Чернеет камнем среди белых скал.
Но тем, кто братьев не терял когда-то, —
Невразумительна моя тоска.
Словно осенний лист, душа трепещет.
Заблудший, средь могил стою опять.
Мой младший брат ушёл — и как теперь мне
Всё это осознать и оправдать?
Чья длань закон жестокий начертала?
Коварная фортуна? Прихоть звёзд?
Стою на грани, думая устало:
Чрезмерно переполнился погост.
