* * *
Мæгуыр æмæ лæмæгъ у зæрдæ,
Цыбыр, æгъатыр у нæ зонд…
Фæлæ нæ кæны уарзт зæронд,
Кæд ныр æцæгæлон, æндæр дæ.
Мæ уарзты табуйаг къæсæртæ
Куы систы къахихсыд, тæссонд.
Æз та, тæргай лæппуйау — сонт,
Фæцæуын, раздæхын уæддæр та.
Нæ зонын: зæд мыл сагъуыд, зин,
Æмæ хъыг кæнон æви цин?
Куыд уон мæрдырохыл дæр разы.
Дæ хуыз кæдæй лæууы мæ разы!
Нæ халы кувæг лæг йæ дин.
Нæ хъары хивæндмæ йæ азым.
* * *
Слепому сердцу разум строгий
Не даст поблажки никогда...
Пускай ты мне давно чужда,
Нам рано подводить итоги.
Любви заветные пороги
В пыль изотрутся о года.
Я убегаю... Но всегда
Меня назад приносят ноги.
Ловец страдающих сердец —
Бес или ангел, наконец, —
Отсыпал грусти мне без меры.
Дни без тебя пусты и серы.
Не признает вины гордец.
Не предаёт послушник веры.
