* * *
Kaupunki luomensa sulkee,
Sytytän kynttilän.
Huoneissain hiljaa hyräilee
hengitys hämärän.
Seinällä liekin varjoja kulkee.
Posliininuken vahingossa särjen,
ja kutsuvieraan hengitykseen
sulautuu helinä sirpaleiden.
* * *
Веки смежает мой город,
я зажигаю свечу.
В комнату тихую скоро
сумерек песню впущу.
Тéней колышутся воды,
куклы фарфоровой вскрик
с чьим-то дыханьем холодным
соединится на миг.
