Набшаһадай хатар
Майхан тэнгэримнай сээжэлдижэ,
Модод набшаһа намаагаа хубижа,
Набшаһадай хатарай хаһа ерэн,
Намарнай одоошье айлшалбал шарлан.
Хотодомнай алтан бороо найрлажа,
Намарнай зүүдэеэ һахин манажа,
Набшаһадай хатарай шаргал наран
Ханхинан толороо элшэеэ бэлэглэн.
Утаһан хуурай аялга зэдэлнэ,
Уяхан бэетэй басагад шэнги,
Хѳѳрсэгэнэн элижэ ниидэһэн шэнги,
Хѳѳбэри татан, набшаһад унана.
Набшаһад газарта няалдан уяржа,
Намарай сагые һанан шэбэнэлдэнэ,
Хатарай хүгжэм хонхотон жэнгиржэ,
Харахан шоройтоёо холилдон уянгална.
Набшаһадай аргаахан һабинаан, шэбэнээн —
Наруули намарай сагай ээлжээн.
Набшаһадай хатарай улаабтар толон —
Намилзан улайһан түүдэгэй дүлэн.
Намарай бороогой дуһаалхадань,
Нюсэгэн мододой мүшэрнүүд арбайлдажа,
Нюдэнһѳѳн дулаахан нулимсаяа гоожуулжа,
Набшаһадаа аргадана, һѳѳргѳѳ ерэхыень...
Танец листьев
Танцуют листья во дворе, танцуют листья.
Пришла осенняя пора и ей я рад.
Дождь золотой у нас так долго загостился,
И сны волнуют в голове, как листопад.
Шатёр небесный приоткрылся нам для взгляда, —
Упавших листьев тихий шепот удивил.
И на закате солнца кумачом — награда —
Охапки листьев ветер во дворе кружил.
Деревья мерзнут, ежатся, их ветки гнутся,
Тоскуют по весне и слезы льют свои.
А вспоминая лето — верят, что вернутся
Их листья, певшие мелодию любви.
А танец листьев, как бурятский ёхор, длится
Не час, не два, осенний, длинный полный день,
Кружатся листья, грациозно, словно птицы,
Ложась, как плед красивый, на плетень.









