Тысячи
литературных
произведений на69языках
народов РФ

Моя Бурятия

Автор:
Матвей Чойбонов
Перевод:
Надежда Гармаева

Минии Буряад

 

Дэлгэр һайхан ордон юм даа, минии Буряад орон.
Дүшэ сагаан Захааминһаа абан,
Хэбэд номхон Хэжэнгээр
Холбоо баридаг лэ, алхалан.
Холо ойрын арадуудаар
Түүхын эхи залган
Түнхэн дайдаһаа
Түгнын тала,
Бэшүүрэй аймагаар гаран,
Шэтын хойморой
Шэнхинээтэ нарһадаар угтуулан,
Нэмжын һуудаг эхэ Буряад ороноо
Магтан ябаял, мэгзэмтэ наһан соогоо.
Буужа дохидог байял, мүнхын зулатай, досоогоо.
Сэлгеэ Сэлэнгын сэсэгүүд дунда угтадаг,
Сэбэрхэн басагадаар хүхихэ
Дуран хүрэдэг лэ.
Зэрэлгээтэ Зэдын заха хизааргүй талаар
Зайдан морёор хатаруулха һанал ерэдэг лэ.
Буурал сагаан Байгал далайдаа хандан
Буряад зондоо жаргал гуйнаб,, һүгэдэн.
Торгон замаар түерэн ошоһон хамбыгаар
Троицкосавск хотоор
Монгол орон морилхобди.
Жаргалтайлди даа,,
Буряад орондо түрэһэндөө.
Жара — далан наһанайнгаа ойн баяраар билтаран,
Хүндэлыт даа! — гэдэгби,
Эхэ буряад тоонтоёо.
Хүсэгдэшэгүй хаан ухаатай ха юмта даа, нүхэдни!
Баян дайда,
Баргажан, Хурамхаан нютагуудаар
Заяа ехэтэй
Загарай,, Хориин аймагуудаар
Жаргалаа зохёон, үри хүүгэдээ үндылгэн,
Зэлэтэн байдаг минии нүхэд — амида бурхад.

Моя Бурятия

 

Просторный роскошный дворец ты, моя Бурятия.
Путь свой начав с наковальни белой в Закамне,
Потеребив жемчужину нежную Кижинги́,
Со многими народами — дальними, ближними —
Связанные узами родства и общим прошлым,
С тункинской долины, с тугнуйских степей
Проходим мы по земле Бичуры.
По дороге встречают нас сосны гудящие
Долины читинской.
Давайте воспоём ей хвалу,
Матери нашей Бурятии.
Мы всю жизнь свою воспевать её будем,
В ноги кланяться ей,
Вечную лампаду любви зажигая.
Встречают нас цветы на земле селенгинской,
Влюбленные в местных красотой пленяющих девушек,
По бескрайним просторам джидинских степей
Промчим на конях необузданных, без удил,
Попросить у могучего моря Байкала,
С низким поклоном,
Счастья для народа своего.
Шелкового пути караваны
Шли через город наш Троицкосавск*,
Монголии достигая.
Мы счастливы тем, что здесь родились,
Земли Бурятии солнечной жители.
Золотой век шестидесяти-семидесятилетия отмечая,
Скажу я вам: Почтим же своё тоонто**,
Свою родную Бурятию.
Чересчур вы, друзья мои! прозорливы,
Что счастье свое обустроили здесь,
По богатым долинам Баргузина и Курумкана,
По судьбоносным местам Заиграева, Хори,
Понарожали детей и поставили на ноги,
Потому друзья мои — мои живые боги,
Просвещая округу, сияете вы, счастливые.

 

 

* Название г. Кяхта до 1934 г.

** Тоонто — малая родина человека, место, где зарыт его послед.

Рейтинг@Mail.ru