* * *
Хъæу фæлмæн фынты тар æхсæв нуæрста.
Иунæг, иу цырагъ тигъыл сыгъди.
Куы йæхимæ нæ дыууæйы ‘лвæста,
Куы йæ рухсæй æмбæхстам нæхи.
Зæрдæ агайдтой хъазæн ныхæстæ,
Каст нæм цинау æмбæхстытæй хъазт.
Чидæр хъахъхъæдта бирæ нæ фæстæ,
Куы æргомæй, куы сусæгæй каст…
Уымæй цал азы рацыди! Уастæн,
Уый мæм хъазынау нал кæсы кæд.
Уый æз абонæй сусæгæй кастæн
Æмæ хъуыстон нæ дыууæмæ уæд.
* * *
Ночь над спящим селом нависала.
Одинокий фонарь на углу
То манил нас, мигая устало,
То отталкивал снова во мглу.
И смеялись, играючи в прятки,
Так беспечно и весело мы...
И казалось, что кто-то украдкой
Наблюдает за нами из тьмы...
Но теперь лишь открылось внезапно,
Что, завидуя этим двоим,
Это я наблюдаю из завтра
За несбыточным счастьем своим.
