Минең телем
Таш быуаттан килә минең телем,
Мәмерйәлә тыуған тәүге өнө.
Һөңгө сыңы ишетелә унда,
Һеңеп ҡалған уға ут төтөнө.
Яңғыраған ул йыртҡыс аулағанда,
Йәйәләрҙән осҡан уҡ булып.
Тиртеп сыҡҡан бейә елененән,
Сәскәләрҙән тамған һут булып.
Ҡылыс булып ҡындан һурылған ул
Яу килгәндә тыуған еремә.
Ул ағылған ҡурай моңо булып,
Күтәрелеп Урал үренә.
Үртәгәндәр уны һәм аҫҡандар...
Меңәрләгән ауыл көлөнән
Ул терелеп ҡабат атылып сыҡҡан
Бишектәге сабый теленән.
Ата-бабаларҙың аманаты,
Тере рухы — башҡорт теле ул.
Халҡыбыҙҙың аҫыл хазинаһы,
Милләтемдең изге түле ул!
Мой язык
Язык мой родом из глубин веков,
Внимали звуку первому пещеры.
В нем слышен пики острой звон,
Пропитан дымом от костров аскеров*.
Звень тетивы, стрелы звучание в нем,
Что синь пробила неба голубого.
Как налитое вымя полон он,
Насыщен, словно аромат медовый.
Его из ножен вместе с саблей доставали,
Коль нападал на землю нашу враг.
Окутав горы древние Урала
Мелодией курая** он журчал.
Его стирали, повергали в прах,
Но он из пепла тысяч деревень восстал.
И вопреки всему в устах младенца
Из колыбели звонко вновь звучал.
Бесценное наследие он предков,
Бездонный вдохновения родник.
Священный плод, взлелеянный веками,
Душа народа — мой родной язык!
* Аскер — воин.
* Курай — башкирский народный духовой инструмент.
