Ӄӑтәӆ панә тыӆәс пэӽта йәккән
Йыснә ӄвән Әнәӆ Мыр Ӆьӑӆь вӆ. Ар ӄӑнтәк ӄө тьи ӆӑтӈә Ас йӑвән ӄвит тӱвтәӈ кирипнат тўват. Әнәӆ Ӆьӑӆь вӆтә па мәӽа тўват, Льӑӆь тәрәмтә мҷә. Ҷи ӆӑтӈә па ӄӑнтәӽ йөӽ пырӽи әнты йвтәт, ӆәӽ сәмӆаӆа па мәӽ фашистәт ньоӆәт йвәт...
Ӆьӑӆь — тит йәмат атәм вӓр. Мәӽ поӄәнты йәӆ, найнә ӄотәт ӆиӆат, воҷәт, пуӽӆәт. Мәӽ поӄәнтәннә, мӱвсир ӄӑнтәӽ ӄө ӆиӆәӈки ӄытәӆ. Вӑӆты ким пә әнтәм, ар айӆат, пырәс ӄө, ар ӓви, ими, ар ньэврм ӆьӑӆьнә әнтәмӽи йәӽәт...
Ӄӑтәӆ Ими панә Тыӆәс Ики әйнам пәтәӽӆэмӽә йәккән. Атәм— пәӽты, тӽӆәӈ кирәп ӄрас войәӽ, ӄӑтәӆ ымәӆтә пӓӆәки йвәт. Ӆӱвнә ӆӱваты мостә ӄӑнтәӽ йөӽ мәӽ ыӆпийа тўват. Тьӱтат мәнәм йөӽ пәрӽинам лэк тӱрәптәт. Ӆәӽ сӓмӆат мэӽән лиӈкат... Ма тьэтьтэтэм мӑни, Покачев Иван Ефимович — Льӑты ӄө, әйҷҷән Әнәӆ Ӆьӑӆьа тўви. Ӆӑӽәӆты ӄөн ӆӑвәӆмин тйи! Ҷӱтат фашистәт пәшкан ньоӆәт иӆә ӆӱваӆты рәкнәт. Ӆӱв ар медалят йусты, Әнәӆ мыр сӑрнам ӆәйәӆӆат! Әнәӆ мыр, ӄўҷ ай мыр ӄӑнтәӽ йоӽ, ӆӑӽәӆмин сӑрнам Трәм Ӄон Икин ӆӱв тйӆат! Трәм Ӄон Икин ҷәнә аръйаӆәӽ: Нэви Най Ӄӑнтәӽ мыра тута. Ӆиӆәӈ мыр йоӽ нӄнам ӆэйәӆәт. Сәмӆаӆ ласәккә йәӆәт, сӑрнам вӆты нмәс виҷҷә тйӆәт. Өс Мәӽ — Аӈки ӆӱв кӑҷәӈ оӆ йәӆәп йӓрнас ӆмәтӆ. Ӆӱв әй сиккәӈкә йәӆ. Ӆьӑӆь әнтәм ӄунты Мырәта вӆта ҷўнь! Ӆӱв пырнә ӆьӑӆьа ӄантәӽ йоӽ өс пә па мәӽа әнтә мәнӆәт.
Ма сӓмӆәӽ тьэтьэмнә ӓнмәӆтәӆойәм. Ӆӱв йастәм йасӈәт ма виҷи нмәснә тӑйӆәӆам. Ӆӱв ӄӑнтәӽ йөӽ ӄв мӓрә вӑӆӆәт сарнам. Ӄӑтәӆ Ими панә Тыӆәс Ики ӆӱвә сӑрнам виҷи йоӽ киҷа нӄ ӄтәӆӆәӽән! ӆӑвәӆмаӆ пәтан. Өс ма тьэтьтэтэм Покачев Якоп Ефимович тәм мәӽнә ӄыть. Ат, ӄӑтәӆ мӑр па ӄӑнтәӽ йоӽнат ӆьӑӆьа ӄуӆ, вәӆи ньӑвит Сургут воҷа вәӆи ӑнаснат тўвәт. Тьэтәм йастәӆ, ар ӄө ӆьӑӆьи пәрӽи әнтә йвәт. Мәӽ — Аӈки вты ӄӑнтәӽ ӄө вәрнат вәрта йәӽ. Ма айнә вӆмәм ӆӑтӈә нмәӄсәм: «Ӄӑӈтәк ӄө вәр ӆьӑӆьнә мәӽа мәнтын — тит йәмат атәм вӓр. Тит ӄӑнтәӄ ӄө сәма кәҷи ҷутат ӄӑнтәк ӄө сӓм йәӈк мәӽа питәӆ... Ҷўтат ма ӆьӑӆь әнтә ӆӑӈӄӆәм. Ӆьӑӆи пәӆӆәм. Йәм ӆат виҷҷә ӆӑӈӄӆәм, ӄўнты ӄӑнтәӽ ӄө ӆиӆәӈ панә сӑрнам вӓӆты йәм!» Ӄӑтәӆ Ими панә Тыӆәс Ики ӆӱв сӑрнам виҷи пә нӄ ӄиӆӆәӽән. Саӈкиӽән — мәккән нӄ ӄӑтәӆнә виҷҷә
Война: Солнце и луна потемнели
Когда была война, мой дедушка Нимперов пошёл на войну и там пропал. Давно это было, когда Солнце и Луна совсем потемнели. С плохими мыслями птица на крыльях прилетела и из мира живых нужных людей под землю увела. Поэтому ушедшие на войну люди не нашли обратной дороги и умерли.
«Давно это было, — говорит моя бабушка. Много мужчин и женщин пропало на той войне. Земля-матушка стала красной от крови, словно ковёр из красных ягод осенью».
Сейчас я думаю, когда Земля-матушка наливается кровью, это очень плохо — Человеку больно, сердцу больно! Поэтому я не хочу войны.
Женщину Солнце и Мужчину Луну хоть силой держи, не удержишь! Они всё равно поднимутся Землю осматривать, как Бог им назначил, чистый огонь нести людям. Живые люди на Земле смотрят наверх и сердце у них добреет. И Земля-матушка с каждым временем года надевает новое платье.
Сейчас меня растит моя бабушка, сказанные ею слова, рассказы я всегда помню. Пусть моя бабушка долго живёт! Солнце и Луна пусть всегда светят людям: Кому нужна война, Где плачут нерожденные дети? На выжженной Земле, Кровавым платком её Вытирая слезу, Я жить хочу... Я хочу родиться! Мама, ты здесь, ты ещё жива?
Отец мой в 45-м погиб... Как донести до людей?.. Мир на планете нужен сейчас! Я хочу родиться, Парень из 45-го, в вас! Слышу рокот войны сейчас... Слышу стоны, плач детей... Я больше не хочу вытирать слезу, Кровавым платком убитой матери... Кому нужна война? Взываю к миру, Услышьте меня... В ответ, как всегда, тишина...
