Raivaaja
ketään ei aamuisilla kyntämässä
alla taivaan
ontuu lättäpäitä sorkkimassa vaivoin
kuraista tietä kohti onnelaa
varkaina ja tihrusilmäisinä
umpihämärässä
pientä ei rappusilla pyyhkimässä
hallan vaivaa
hosuu virkätäitä survomassa lainoin
punaista mieltä tohtii ohentaa
valppaina ja kiiresanaisina
lukihäirikköinä
raivaaja ei vaivu unholaan
oma aura taipuu kaunoinen
paljoa vie kääntää kamaraa
aateloidun paakkuista, kivikkoista,
raukkaa valapattoa
Пашущий
нынче оратай не поспешит за плугом
прямо с утра
ковыряют землю только пустомели
к счастью по грязи торя свой путь
взгляд текучий свыкся с темнотою
вор спешит за вором
двор весь в росе не гоняет друг за другом
здесь детвора
тля чиновная кругом снуёт без цели
красные грёзы спеша обернуть
столь красивой на словах мечтою
кривоватым взором
но не сгинул наш оратай
плуг свой повернул обратно
ведь земле чтоб сызнова рожала
несчастливой каменистой комковатой
нужно сил немало
