Гејри-ади јағыш
Јағыш дөјдү пәнҹәрәни,
Гәфил сәксәндирди мәни.
Атыб дәфтәр-гәләмими,
Унудуб өз аләмими,
Јағмурлу бајыра чыхдым,
Јерә бахдым, ҝөјә бахдым:
Ҝөрдүм јаған јағыш дејил,
Дамла-дамҹы нахыш дејил.
Бу нәвалы илаһи су —
Башга шеј иди, доғрусу.
Ушагтәк ачыб ағзымы,
Јаш еләдим боғазымы.
Ичдим, ичдим ҝөј сүдүндән...
Шаир олдум мән о ҝүндән.
Невероятный дождь
Дождь постучал в моё окно —
А я, казалось, спал давно.
Слова и рифмы позабыл,
Тетрадь и ручку отложил,
Из дома вышел рифмоплёт
И восхитился: дождь идёт!
Чудной, невероятный дождь —
Он ни на что был не похож
Небесной влагою, иной
стоящей плотной пеленой.
Я, как ребёнок, рот раскрыл
И молоко небес испил,
Ведь в нём — начало всех начал...
В тот день и я поэтом стал.
