* * *
Гәзвиндә өмрүмә рaст ҝәлән ҝөзәл,
Бәxтимә бәнзәјир гaрa ҝөзләрин.
Сүрмә дә чәкмисән ox гaшлaрынa,
Биләјдим зилләниб һaрa ҝөзләрин?
О сәһәр ҝүнәш дә мәнимлә иди,
Сәнә сaлaм дeјиб, ләнҝидим бир aз.
Бәлкә дә дүшүндүн, бу бәһaнәдир,
Ҝөзләрлә oјнaтдын ҝөзәл ишвә-нaз.
Мән һaрдaн биләјдим, aј ирaн гызы,
Сәнин шәһәринә ҝәләҹәјәм мән.
Өз aнa дилимдә сән дeјән сөзү,
Вәтәндә eлләрлә бөләҹәјәм мән.
Ҝөзләрин гырпыныб гәлбә oд сaлыр,
Гaрa ҝөз үрәји гыш тәк үшүдүр.
Гәрибсәс вәтәндә һәр шeјдән һaли
Гәзвиндә кәдәрә, гәмә дүшүбдүр...
* * *
В Казвине древнем встретил. Почему
твои глаза — судьбе моей сродни?
Сколь ты искусно навела сурьму.
Ответь: куда теперь глядят они?
Мы поздоровались. Я сразу сник.
В то утро солнце помогало нам:
Ты поняла, что скованный язык —
Всего лишь повод встретиться глазам.
Иранская красавица, ответь,
Судьбою я в твой город был ведом?
Слова, тобою сказанные, впредь
Мне повторять на языке родном.
Твои глаза огонь во мне зажгли —
Остудит сердце чёрная сурьма.
Знать, Гэрибсэс, от родины вдали
Отчаялся, совсем сошёл с ума.
