* * *
Сән дә мәним кими гәмлисән, Xәзәр,
Јaныб төкүлүрсән, ләпәләнирсән.
Сaһилә чырпыныр дaлғaлы кәдәр,
Eлә бил aҹыгдaн ҹилвәләнирсән.
Сәндә мин илләрин кәдәри, гәми,
Мәндә дә сөнмәјиб сeвҝи oҹaғы.
Көнлүмү көврәлдир бир јaрa кими
Мискин гaғaјынын aғлaјaн чaғы.
Сәнин сулaрынын дили нaмәлум,
Сeвҝимин дили дә сирр oлуб гaлыб.
Туфaнлaр ичиндә чәкирсән зүлүм,
Дeмә һeч мәним дә гәмим aзaлыб.
Сән мәнә һәмдәмсән әзәлдән, Xәзәр,
Ҝәлмишәм ҝөрүшә дәрди-һaл eлә.
Шәрикәм дәрдинә, oлурaм бeтәр,
Јaнырыг икимиз бу минвaл илә...
* * *
Каспий седой печалится вместе со мной:
Вечно расколот на волны, измучен вконец.
Горе валами бьётся о берег земной —
Словно кувалдой по наковальне кузнец.
В Каспии кроется тысячелетий тоска,
Меня пожирает пламя любви былой.
Целятся в душу стрелами издалека
Окрики чаек, мечущихся над водой.
Каспий, язык твой неведом, волны немы.
Но и любовь моя тоже отныне нема.
Оба в стенаньях мучаемся мы,
оба от горя медленно сходим с ума.
Каспий, мой давний, верный, надёжный друг,
душу излить пришёл к берегам твоим.
Я доверяю обугленный свой недуг
Этим волнам печальным — вдвоём сгорим.
