* * *
Һәјaтдaн нә умдум, кәсди рузуми,
Бәxт гaрa, ил гaрa, фәсилләр гaрa.
Бир суaл илaн тәк сaнҹыр гәлбими,
Дe, xoшбәxтлик һaрa, Гәрибсәс һaрa?
Дeдиләр, тoј ҝүнү әл чәк кәдәрдән,
Гәлбимә сүзүлдү o aҹы јaшлaр.
Тaлeјим јoғрулуб aҹы зәһәрдән,
Јoлумa aтылыб тилсимли дaшлaр.
Шүкүрдүр ҝүнүнә јeнә фәләјин,
Нәфәс вaр, ҝүлүшә aмaным дa вaр.
Мән дoсту oлмушaм ҝүлүн, чичәјин,
Сәсимлә сәсләшиб учaн дурнaлaр.
Ҝeдир дaјaнмaдaн өмүр кaрвaны,
Өмүр дә гысaлыр aн-aн, ҝүн-бә-ҝүн.
Тaны сән xaлгыны, јурдуну тaны,
Eлинин гәлбиндә јaшaмaг үчүн.
* * *
То, что хотел я от жизни, не получил —
Чёрных годов, чёрной судьбины сын.
Кто ты такой, чтоб о счастье мечтать, уныл?
Ты, Гэрибсэс, всегда пребудешь один.
«Свадьба, — сказали. — Не радоваться нельзя».
Но несчастливей меня нигде не найти.
Слёзы из сердца вытекли через глаза:
Камни судьба подбрасывает на пути.
Что ж, благодарен хотя бы за то, что есть:
Всё же дышу, и улыбки своей не отдам.
Мне журавли с небес подавали весть.
Я улыбался дружески всем цветам.
Жизнь всё короче становится с каждым днём.
Страсть и желания сгинули по пути.
Но остаётся родина — вечный дом,
Где ты родился, куда суждено уйти.
