* * *
Тиңләмәгеҙ аҡҡоштарға,
Күммәгеҙ алҡыштарға,
Иҫем китмәй сәхнәләрҙә
Уйнаған балҡыштарға.
Тауҙар үре булған саҡта
Нимә ул сәхнә түре?
Аҡҡош булғым килмәй минең,
Булғым килә күк бүре.
Сәхнәгә менеү — мәртәбә,
Тауҙарға менеү — ирлек.
Инә бүре булғым килә
Халҡымды эйәртерлек.
Бүре булам ырыуымды
Йотмаҫ борон ҙур йыһан.
Һеҙ бит мине танырһығыҙ
Айға ҡарап олоһам.
(Һуң кемдәлер йәшәйҙер бит
Мин ышанам: ул тере!
Ырыуыма юл күрһәткән
Күк бүренең хәтере?)
Халҡыма мылтыҡ тоҫҡайҙар,
Ауыр замандар килә,
Йә, әйтегеҙ, тағы кемдең
Бүре булғыһы килә?!
* * *
Я не лебедь — далеки
Перьев льстивые хлопки,
В сладкий плен не манят сцен
Золотые маяки.
Раз в крови — вершина гор,
Что мне сцен хмельная сыть?
Сброшу лебедя убор! —
Я хочу волчицей быть.
С выси сцен слышнее лесть,
С выси гор — сохранней честь,
Я хочу вести народ,
Серой шкуры вздыбив шерсть.
Буду в ней пока мой род
В пасть Вселенной не всосет.
Слышишь? — Мой зовущий вой
Держит лунный небосвод.
Обновляясь вновь и вновь,
Верю я: она живет —
Той волчицы серой кровь,
Что наш род вела вперед.
Взят народ мой под прицел —
Грозный век грядет опять.
Эй, скажите, кто б хотел
Серым волком снова стать?!
