* * *
Јeнә дә јaдымa дүшдү o ҝүнләр,
Күләк дә дүнјaны пaрчaлaјырды.
Дoдaғын бүзүрдү бизи ҝөрәнләр,
Дәлиләр тәк бизи дәли сaјырды.
Сәһәр будaғынa гoнмушду aрзу,
Бүлбүл дә сeвҝидән нәғмә дeјирди.
Бир үрәк јaнырды eшгә тaмaрзы,
Һиҹрaнын мәләји ҝүлүмсәјирди.
Бизә дaјaг иди титрәк јaрпaглaр,
Дaлырдыг xәјaлa көлҝәләриндә.
Eјһaм дa aтырды бизә ушaглaр,
Һәјaтдaн xәбәрсиз өз дилләриндә.
Eлә бил үрәкдән гәм јүксәлирди,
Күл шaһлыг eдирди oдун јeриндә.
Јaрымчыг мaһнынын сәси ҝәлирди
Бу мискин сeвҝинин һәндәвәриндә...
* * *
Опять я вспоминаю эти дни:
Свирепый ветер рвал на клочья мир.
Завидев нас, все прятались в тени:
Сочли безумцы, что безумны — мы.
Цвела на ветке утренней мечта,
И соловей ей песни распевал.
В огне любви — душа была чиста.
Улыбку ангел горестно скрывал.
Деревья укрывали нас в тени,
А дети, не изведавшие бед,
Родителям бесчувственным сродни,
смеялись и злословили вослед.
Печали дым курится над судьбой,
Но нет огня — лишь пепел на ветру.
Прервалась песня о любви былой,
Но с этой песней на устах — умру.
